فاین تذهبون

ای کاش دل من هم شورای نگهبان داشتیک مانع پولادین از حمله شیطان داشت ای کاش که دل لبریز از نور خدا می شدیعنی که بشر در دل یک شمع فروزان داشت بر وفق مراد ما گر بود همه اوضاعهر لحظه بنی آدم،حال خوش و خندان داشت ای کاش همه عالم در صلح و صفا می بودانسان عوض کینه، در سینه گلستان داشت ای کاش که بودم من، از سرّ خدا آگاهآگاهی و دانایی در سینه ام اسکان داشت تقسیم اگر می شد سرمایه ی این دنیاهریک ز بنی آدم صد ملک سلیمان داشت ای کاش بشر می شد سرشار خدا خواهی  یعنی که دلی لبریز از باور و ایمان داشت ای کاش همه عالم لبریز صفا می شدهر عاشق شیدا دل،یک یوسف کنعان داشت ای کاش که دلها بود از حب علی(ع) لبریزاز عشق علی(ع) انسان، صد دفتر و دیوان داشت فاین تذهبون...

با زهم دیده ما در غم تو بارانی است سینه لبریز غم است و یم دل طوفانی است از غمت رخت سیه بر تن اهل دو جهان  کار صبح و شبشان ندبه و سر گردانی است سوخته در غمت آقا به خدا سینه ی ما  حال و احوال همه اهل جهان بحرانیست گر علی(ع) داد ندا فزت و رب الکعبهپسری نیز به دنبال پدر قربانی است قطره ی اشکی و تا عرش خدا پیمودندر عزای تو همه ناله ی ما عرفانی است کار تو ظهر عطش معجزه عشق خداست تا ابد کار همه عالمیان حیرانی است سر تو بر سر نی جلوه گری کرد بسیکار ما در غم تو بی سر و بی سامانی است چون که ویرانه نشین اهل و عیال تو شدندکار ما دلشدگان در غمشان ویرانی است فاین تذهبون...

تا نفس باقی است از چشمان ما غم می چکد اشک غم از چشم فرزندان آدم می چکد بعد روز حادثه از خاک می جوشد بلااز دو چشم آسمان هم اشک ماتم می چکد قصه را آدم شنید و سالها خون گریه کردخون ز چشم حضرت خاتم دمادم می چکد ظهر عاشورا شد و رنگ دو عالم شد سیاهتا جهان باقیست خون از چشم عالم می چکد تا قیامت رنگ غم بر چهره دارد این جهان اشک غم بر گونه اش مانند شبنم می چکد هر کسی بشنید شرح غصه را شد دلغمیناشک او از چشمه سار دیده نم نم می چکد نیست ماهی جز محرم ثبت در تقویم مادم به دم از چشم ما ماه محرّم می چکد https://telegram.me/ashkeshafagh فاین تذهبون...

تا نام رقیه(س) بر لبم جاری شد کار من و دل هر دو عزاداری شد در کار من ار چه بود صد ها مشکلبا یاری او رفع گرفتاری شد***گفتم رقیه (س) از غم او دل دو نیم شدصد غصه در سرای دل من مقیم شد از داغ دختر خرابه نشین تا به روز حشرماهی است غصه دار و به غم یاکریم شد  ***ما در غم رقیه(س) عزادار گشته ایم از درد داغ او همه بیمار گشته ایم او چون به بند ظلم گرفتار گشته بودما هم به دام غصه گرفتار گشته ایم ***پهلو سیاه، گونه اش اما کبود بودراس برادر و پدرش بر عمود بود آتش به خیمه ها زده بودند و دخترکبا قامت خمیده به حال سجود بود*** یک کودک سه ساله ولی گونه ای کبود راس پدر مقابل او بر سر ع فاین تذهبون...

قافیه های شعر من رنگ صفر گرفته استز کاروان کربلا دلم خبر گرفته است به سوی شام غصه ها روانه کاروان غم و ساربان سنگ دل به نیزه سر گرفته است  دخترکی سه ساله با موی سپید دیده اید؟از چه دو دست خویش را او به کمر گرفته است؟ بود سر عموی او به نیزه در مقابلشپیش دو چشم دخترک قرص قمر گرفته است دختر قد خمیده ای که دور بوده از پدر هوای دیدن پدر وقت سحر گرفته است اگر چه در غم پدر ز دیده خون گریستهولی به روی دامنش درّ و گهر گرفته است در عجبم که آسمان چرا نگشته واژگون دیده شده پر از غم و سینه شرر گرفته است از آن سفر گذشته است اگر چه سال ها ولی چه اشکها ز چشم ما از آن سفر گ فاین تذهبون...

به سوی شام می رفتیم و شام غصه ها در پیشاسیر بند غم بودیم و دام غصه ها در پیش اگر چه کاروان را سوی بزم شام می بردندلب بابا و ضرب چوب و جام غصه ها در پیش چو می بردند ما را رو به سوی خانه های شهر غم و  زخم زبان و سنگ بام غصه ها در پیش اگر چه کاروان سرتا به پا لبریز غمها بودغم و درد و مصیبت ها، سلام غصه ها در پیش در عالم هیچکس مانند ما نادیده رنج و غمبلا بعد از بلا، درد و دوام غصه ها در پیش اگر چه بارها مردیم در ظهر عطش امابرای کشتن ما اهتمام غصه ها در پیش    چنان بار مصیبت خم نموده قامت ما راکه تسلیم غمیم و احترام غصه ها در پیش چهل منزل صبوری،غصه و اندوه و درد و فاین تذهبون...